Electrical Power

از اتانول زیستی به‌عنوان روشی سبز برای جایگزینی نفت و رسیدن به اهداف بشر در تغییرات اقلیمی یاد می‌شود؛ اما برپایه‌ی مطالعات جدید اتانول برخی انتظارات اقلیمی را برآورده نمی‌کند.مرزهای کمربند ذرت همیشه شلوغ و بی‌نظم بوده‌اند. زمین‌های کشت ذرت در غرب میانه‌ی ایالات‌ متحده یکی از پربارترین زمین‌های کشاورزی جهان است. بیش از ۳۶ درصد ذرت جهان در ایالات متحده و تقریباً همه‌ی این ذرت‌ها در چند ایالت کشت و تولید می‌شود،؛ ایالت‌هایی که همگی بین دشت‌های بزرگ در غرب میانه آمریکا و رشته‌کوه آپالاش در شرق آن کشور قرار دارند و اصطلاحاً به آن کمربند ذرت گفته می‌شود.مرزهای کمربند ذرت در حال‌ جابه‌جایی است. در چند دهه‌ی گذشته، زمین‌های کشاورزی اختصاص‌یافته به کشت ذرت به‌سمت شمال و غرب توسعه پیدا کرده است. برای مثال، در داکوتای شمالی و جنوبی علفزارهایی که پیش‌ازاین به چرای دام اختصاص یافته بود یا زمین‌هایی که تحت حفاظت قرار داشته‌اند، اکنون به مزارع ذرت تبدیل شده‌اند. بین سال‌های ۲۰۰۵ تا ۲۰۲۱، مساحت زمین‌های زیر کشت ذرت در ایالات‌ متحده‌ درحدود ۱۴ درصد افزایش پیدا کرده است.یکی از بزرگ‌ترین دلایل این تغییر کاربری زمین‌ها، نیاز به تولید بیواتانول یا اتانول زیستی بوده است؛ نوعی سوخت مخصوص حمل‌ونقل که معمولاً از ذرت تخمیرشده به‌دست می‌آید. از سال ۲۰۰۵، استاندارد سوخت تجدید‌پذیر (RFS) در آمریکا تولیدکنندگان سوخت را موظف کرده است که مقداری اتانول به‌دست‌آمده از ذرت (به‌اختصار اتانول ذرتی) را با سوخت‌های مخصوص حمل‌ونقل ترکیب کنند.از زمان تصویب این سیاست هرساله میزان بیواتانول سفارش‌شده‌ی RFS افزایش پیدا کرده است. طبق جدیدترین دستورالعمل RFS، از سال ۲۰۱۶ تاکنون تولیدکنندگان Electrical Power...